MACIERZANKA PIASKOWA
Roślinka ta kwitnie od czerwca do września drobniutkimi (od różowo- do purpurowofioletowych) kwiatuszkami, zebranymi w zwarte nieduże kwiatostany. W uprawie spotykamy też macierzankę w kolorach białym i czerwonym. Cała roślina ma silny, aromatyczny zapach, zwłaszcza w czasie kwitnienia.
Roślina ta jest więc często stosowana na suchych stanowiskach zamiast trawnika, jest odporna na deptanie. Macierzanka piaskowa nadaje się ponadto na obwódki rabat. Kwiat macierzanki uwielbia słońce.
Macierzanka piaskowa należy do roślin leczniczych. Ziele macierzanki piaskowej zbiera się po raz pierwszy w początkowym okresie kwitnienia i później już systematycznie. W tym celu ścina się górne niezdrewniałe części łodyg, od czerwca do września, w suche dni. Ziele suszy się w temperaturze około 35 stopni Celsjusza. Surowiec zielarski ma naturalną barwę, aromatyczny zapach i gorzkawy smak.
Macierzanka piaskowa zawiera olejek eteryczny, garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne, sole mineralne i gorzką serpylinę. Dzięki obecności tych związków roślina wykazuje właściwości rozkurczowe, wykrztuśne, odkażające, przeciwzapalne, moczopędne i wiatropędne. Napary z macierzanki stosuje się w nieżytach jamy ustnej, gardła i krtani, w męczącym i suchym kaszlu oraz przy zaleganiu wydzieliny śluzowej w oskrzelach. Ponadto ziele macierzanki piaskowej w postaci przetworzonej stosuje się w stanach nieżytowych żołądka i jelit, przy wzdęciach i bólach brzucha oraz w przypadku braku apetytu. W stanach zapalnych skóry zaleca się kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela.
Zewnętrznie stosuje się napary lub okłady z macierzanki do płukania jamy ustnej, do irygacji, w świądzie skóry, przy ukłuciach owadów oraz w oparzeniach i ranach, a także w bólach reumatycznych i nerwobólach. Podobnie jak lawenda, macierzanka lecznicza nadaje się do poduszeczek zapachowych i do relaksujących kąpieli. Ziele macierzanki piaskowej jest rzadko używane osobno. Zazwyczaj łączy się je z innymi roślinami: rumiankiem, szałwią, nostrzykiem, krwawnikiem, nagietkiem, babką.
Macierzanka piaskowa znalazła też zastosowanie w gastronomii jako roślina przyprawowa. Największą popularność zdobyła w kuchni krajów śródziemnomorskich, a w szczególności w kuchni francuskiej. W kuchni śródziemnomorskiej dodawana jest najczęściej do kiełbas, pasztetów, krwawych mięs, sosów oraz potraw z warzyw strączkowych. W kuchni polskiej macierzanka piaskowa i tymianek to zioła raczej rzadko używane.
Coccineus
Roślinka ta kwitnie od czerwca do września drobniutkimi (od różowo- do purpurowofioletowych) kwiatuszkami, zebranymi w zwarte nieduże kwiatostany. W uprawie spotykamy też macierzankę w kolorach białym i czerwonym. Cała roślina ma silny, aromatyczny zapach, zwłaszcza w czasie kwitnienia.
Roślina ta jest więc często stosowana na suchych stanowiskach zamiast trawnika, jest odporna na deptanie. Macierzanka piaskowa nadaje się ponadto na obwódki rabat. Kwiat macierzanki uwielbia słońce.
Macierzanka piaskowa należy do roślin leczniczych. Ziele macierzanki piaskowej zbiera się po raz pierwszy w początkowym okresie kwitnienia i później już systematycznie. W tym celu ścina się górne niezdrewniałe części łodyg, od czerwca do września, w suche dni. Ziele suszy się w temperaturze około 35 stopni Celsjusza. Surowiec zielarski ma naturalną barwę, aromatyczny zapach i gorzkawy smak.
Macierzanka piaskowa zawiera olejek eteryczny, garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne, sole mineralne i gorzką serpylinę. Dzięki obecności tych związków roślina wykazuje właściwości rozkurczowe, wykrztuśne, odkażające, przeciwzapalne, moczopędne i wiatropędne. Napary z macierzanki stosuje się w nieżytach jamy ustnej, gardła i krtani, w męczącym i suchym kaszlu oraz przy zaleganiu wydzieliny śluzowej w oskrzelach. Ponadto ziele macierzanki piaskowej w postaci przetworzonej stosuje się w stanach nieżytowych żołądka i jelit, przy wzdęciach i bólach brzucha oraz w przypadku braku apetytu. W stanach zapalnych skóry zaleca się kąpiele z dodatkiem odwaru z ziela.
Zewnętrznie stosuje się napary lub okłady z macierzanki do płukania jamy ustnej, do irygacji, w świądzie skóry, przy ukłuciach owadów oraz w oparzeniach i ranach, a także w bólach reumatycznych i nerwobólach. Podobnie jak lawenda, macierzanka lecznicza nadaje się do poduszeczek zapachowych i do relaksujących kąpieli. Ziele macierzanki piaskowej jest rzadko używane osobno. Zazwyczaj łączy się je z innymi roślinami: rumiankiem, szałwią, nostrzykiem, krwawnikiem, nagietkiem, babką.
Macierzanka piaskowa znalazła też zastosowanie w gastronomii jako roślina przyprawowa. Największą popularność zdobyła w kuchni krajów śródziemnomorskich, a w szczególności w kuchni francuskiej. W kuchni śródziemnomorskiej dodawana jest najczęściej do kiełbas, pasztetów, krwawych mięs, sosów oraz potraw z warzyw strączkowych. W kuchni polskiej macierzanka piaskowa i tymianek to zioła raczej rzadko używane.
Coccineus
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz